آسمان تاريک است

ماه هم مي تابد

حوض مان يخ کرده

گويي او در خواب است

من و تنهايي خويش

هر دو مان هم درديم

شبها تا به سحر

نامه ها سر کرديم

من ز دست غمها

او ز دستم تنها

کاش هنگام سحر رهرويي مي آمد

کاش تنهايي من لحظه اي تنها بود

تا برايم خورشيد لحظه اي پيدا بود